ഒരു കവിതമെല്ലെ കുറിക്കട്ടെ ഞാനെന്‍റെ
മിഴികള്‍ കടംകൊണ്ട സ്വപ്നമായി
നാലമ്പലത്തിന്‍ വെളിയിലീ കാവലാള്‍
ജടതീര്‍ത്തു നോവു പകര്‍ന്നിടട്ടേ
ബോധിമരമെന്നുബുദ്ധന്‍പറഞ്ഞൊരാ
ആത്മവൃക്ഷത്തിന്‍റെ പന്തല്‍ തീര്‍ക്കാന്‍
ഇന്നെന്‍റെ കൈകള്‍ നിലത്തുപതിച്ചുഞാന്‍
കുമ്പിട്ടു കുമ്പിട്ടു നിന്നിടുന്നു
പണ്ടെന്‍റെ മടിയില്‍ തളര്‍ന്നുമയങ്ങിയ
പഥിതരെ ഞാനേറേ കണ്ടിരുന്നു
എന്നെകുറിച്ചേറെ മന്ത്രങ്ങള്‍ ചൊല്ലിയോര്‍
ഏറെ പ്രദക്ഷിണം വച്ചിടുന്നു
കുറ്റവും ശിഷയും തീര്‍പ്പുമായന്നേറെ
നാട്ടുപ്രമാണികള്‍ വന്നിരുന്നു
പെരുമ്പറതീര്‍ത്തൊരാ രാജവിളംബരം
പണ്ടേറെക്കണ്ടുഞാന്‍ എന്‍റെ മുന്നില്‍
കഴുമരമേറിയകന്നോരാ ചിന്തകള്‍
ബലിയിട്ടുവന്നൊരാ കാകനായി
വീണ്ടുമൊരു തണല്‍ക്കാത്തകന്ന ദിനത്തിനെ
മാറില്‍പുതയ്ക്കാനായ് കാറ്റുവന്നു
ചേക്കേറിയെന്നുടെ പീലി ഞരമ്പിലായ്
കളംകളം പാടി രസിച്ചിടുന്നു
വേനലടര്‍ത്തിയെടുത്തൊരാ ഇലകളില്‍
ചിതപോലെ അഗ്നി പടര്‍ന്നിടുന്നു
കാതില്‍കുരുങ്ങുമൊരു ഗ്രാമത്തിന്‍ചിന്തുകള്‍
കുളിരായ് മനസ്സില്‍ കരുതിടുന്നു
വടികുത്തിയിന്നെന്‍റെയരുകിലിരിക്കുന്ന
വൃദ്ധന്‍റെ ബാല്യമെന്‍ വിരലിലെത്തേ
കാലം പറത്തിയ അപ്പൂപ്പന്‍ താടിപോല്‍
ജന്മങ്ങള്‍ വന്നു മറഞ്ഞിടുന്നു
ഇനിയെത്രനാളീത്തണല്‍പിച്ച നല്കുവാന്‍
ആകാശകോട്ടകള്‍ കാവല്‍ നില്‍ക്കും
രാത്രിതന്‍ ഭീകരസ്വപ്നത്തിലെത്തെവേ
നിഴല്‍പോലുമെന്നെ പിരിഞ്ഞിടുന്നു
നീട്ടിവളര്‍ത്തിയ കാല്‍ നഖമൊന്നുമേ
വെള്ളതണുവൊട്ടു കണ്ടതില്ല
ഭൂമിയാം അമ്മയും കണ്ണുമിഴിക്കുന്നു
വേനല്‍തുടിപ്പിക്കും ദാഹത്താലേ
ഒരുവേളകൂടിഞാന്‍ മധുരം ചുരത്തട്ടേ
കാക്കേ നീ വായ്പുണ്ണ് മാറ്റിവയ്ക്കൂ
നാളെപ്രഭാതത്തില്‍ ബലിയിട്ടുനല്കുവാന്‍
എന്നുടെ മൂടു പറിച്ചുമാറ്റും
മുറിയറ്റ പിണ്ഡത്തിന്‍ മുകളിലായ്പാറിനീ
ചരിത്രം പറഞ്ഞു കരഞ്ഞിടുക
മിഴികള്‍ കടംകൊണ്ട സ്വപ്നമായി
നാലമ്പലത്തിന്‍ വെളിയിലീ കാവലാള്‍
ജടതീര്‍ത്തു നോവു പകര്‍ന്നിടട്ടേ
ബോധിമരമെന്നുബുദ്ധന്‍പറഞ്ഞൊരാ
ആത്മവൃക്ഷത്തിന്‍റെ പന്തല്‍ തീര്‍ക്കാന്‍
ഇന്നെന്‍റെ കൈകള്‍ നിലത്തുപതിച്ചുഞാന്‍
കുമ്പിട്ടു കുമ്പിട്ടു നിന്നിടുന്നു
പണ്ടെന്‍റെ മടിയില്‍ തളര്‍ന്നുമയങ്ങിയ
പഥിതരെ ഞാനേറേ കണ്ടിരുന്നു
എന്നെകുറിച്ചേറെ മന്ത്രങ്ങള്‍ ചൊല്ലിയോര്‍
ഏറെ പ്രദക്ഷിണം വച്ചിടുന്നു
കുറ്റവും ശിഷയും തീര്‍പ്പുമായന്നേറെ
നാട്ടുപ്രമാണികള്‍ വന്നിരുന്നു
പെരുമ്പറതീര്‍ത്തൊരാ രാജവിളംബരം
പണ്ടേറെക്കണ്ടുഞാന്‍ എന്‍റെ മുന്നില്‍
കഴുമരമേറിയകന്നോരാ ചിന്തകള്‍
ബലിയിട്ടുവന്നൊരാ കാകനായി
വീണ്ടുമൊരു തണല്‍ക്കാത്തകന്ന ദിനത്തിനെ
മാറില്‍പുതയ്ക്കാനായ് കാറ്റുവന്നു
ചേക്കേറിയെന്നുടെ പീലി ഞരമ്പിലായ്
കളംകളം പാടി രസിച്ചിടുന്നു
വേനലടര്‍ത്തിയെടുത്തൊരാ ഇലകളില്‍
ചിതപോലെ അഗ്നി പടര്‍ന്നിടുന്നു
കാതില്‍കുരുങ്ങുമൊരു ഗ്രാമത്തിന്‍ചിന്തുകള്‍
കുളിരായ് മനസ്സില്‍ കരുതിടുന്നു
വടികുത്തിയിന്നെന്‍റെയരുകിലിരിക്കുന്ന
വൃദ്ധന്‍റെ ബാല്യമെന്‍ വിരലിലെത്തേ
കാലം പറത്തിയ അപ്പൂപ്പന്‍ താടിപോല്‍
ജന്മങ്ങള്‍ വന്നു മറഞ്ഞിടുന്നു
ഇനിയെത്രനാളീത്തണല്‍പിച്ച നല്കുവാന്‍
ആകാശകോട്ടകള്‍ കാവല്‍ നില്‍ക്കും
രാത്രിതന്‍ ഭീകരസ്വപ്നത്തിലെത്തെവേ
നിഴല്‍പോലുമെന്നെ പിരിഞ്ഞിടുന്നു
നീട്ടിവളര്‍ത്തിയ കാല്‍ നഖമൊന്നുമേ
വെള്ളതണുവൊട്ടു കണ്ടതില്ല
ഭൂമിയാം അമ്മയും കണ്ണുമിഴിക്കുന്നു
വേനല്‍തുടിപ്പിക്കും ദാഹത്താലേ
ഒരുവേളകൂടിഞാന്‍ മധുരം ചുരത്തട്ടേ
കാക്കേ നീ വായ്പുണ്ണ് മാറ്റിവയ്ക്കൂ
നാളെപ്രഭാതത്തില്‍ ബലിയിട്ടുനല്കുവാന്‍
എന്നുടെ മൂടു പറിച്ചുമാറ്റും
മുറിയറ്റ പിണ്ഡത്തിന്‍ മുകളിലായ്പാറിനീ
ചരിത്രം പറഞ്ഞു കരഞ്ഞിടുക
No comments:
Post a Comment