Tuesday 29 October 2013

പറന്നു തുടങ്ങുമ്പോള്‍

ഏകാന്തതതയുടെ
തടവറകളില്‍
വിശ്രമിച്ചൊടുങ്ങാത്ത നൊമ്പരങ്ങള്‍

ചിറകടിച്ചുയരുമ്പോള്‍
വര്‍ണ്ണചിറകുകളില്‍
അല്പായുസ്സിന്‍റെ വിധിരേഖകള്‍
കോറിവരച്ചിരിക്കുന്നു

ലഹരിമൂത്ത്
മധു നുകരുമ്പോള്‍
ഇരിക്കുന്നദളങ്ങള്‍ വാടിവീഴാന്‍
ഇനിയെത്ര സമയമെന്നൂഹിക്കുന്നില്ല

ഓരോ പൂവുകളും
അധികാരത്തിന്‍റെ
വര്‍ണ്ണസിംഹാസനങ്ങള്‍
സമ്മാനിക്കുമ്പോള്‍
അരികില്‍ പതിയിരിക്കുന്ന
നരകവാതിലുകള്‍
നിശബ്ദമായി മലര്‍ക്കെ
തുറന്നിരിക്കുന്നു

ഒന്നു നിവര്‍ന്നുപറക്കുമ്പോഴേക്കും
കണ്ണുകളില്‍ ഇരുട്ടുകയറി
ചിറകുകള്‍ തളര്‍ന്ന്
അവശനാകുന്നു

ഇനിയുള്ള സമയം
മധുനുകര്‍ന്ന് ലഹരിയില്‍
ദുരകൊണ്ട സമയത്തെയോര്‍ത്ത്
ഒന്നു പശ്ചാത്തപിക്കാം

ഇനി പുനര്‍ജനിക്കേണ്ടതില്ലല്ലോ?

No comments:

Post a Comment