പ്രണയം

പകുക്കുന്നു നദിയെന്റെ
ഉടൽപ്പൊട്ടും രുദിരത്തെ
മദിക്കുന്നു കിതപ്പിന്റെ
കടലെന്ന കടക്കൂമ്പൽ

മണൽത്തിട്ട മയങ്ങുന്നു
വലംവച്ച നദിക്കുള്ളിൽ
ഒരു ഭ്രൂണം കിളിർക്കുന്നു
തണൽ പാറ്റും തരുവാകാൻ

മഴത്തുണ്ടു മരവിച്ച
നിഴൽ കൊണ്ടു മറയുന്നു
വെളിച്ചത്തിൻ കരം പേറും
കനൽത്തുണ്ടിൻ കനവേഴും

പകൽ കായ്ക്കും ഇരുട്ടിൽ ഞാൻ
കറുത്തോനായ് പിടയ്ക്കുമ്പോൾ
പുരക്കോലെൻ പിതൃ പിണ്ഡം
തിളപ്പിച്ചു കിതയ്ക്കുന്നു

വഴിച്ചോല പൂത്ത കൈത
പ്രണയത്തിൻ കരിമുള്ളാൽ
തുടക്കോണു പഴുപ്പിച്ചു
പഴമ്പാട്ടു തിരയുമ്പോൾ

കൊടിനാട്ടും നിറം നോക്കി
പിതൃബന്ധം പുതുക്കുന്നു
മരിയ്ക്കുന്നു മഴക്കാറും
മരം ചാരി രമിക്കാതെ