യുഗാവശിഷ്ടം

ഒരു മരം
മൗനംപേറിയ മനസ്സുമായ്
ഒറ്റക്ക്

കുന്തമുനകളുയര്‍ത്തി
തനിക്കിടം തന്നഭൂമിക്കൊരുകാവലായി
വീണ്ടുമൊരു തളിരിനായി
ആകാശത്തേക്ക്
മിഴിചേര്‍ത്ത്

കാറ്റ്
ഇലകളില്ലാത്ത മരത്തിനെ
ഇക്കിളികൂട്ടാനാകാതെ
വരണ്ടചുണ്ടുകളില്‍
മണല്‍ത്തരികളടര്‍ത്തി
മുത്തമിട്ടു

സംസാരദുഃഖത്തിന്‍റെ
വിഹ്വലതകള്‍ പേറി
ഒരു പാഴ്മരം

നിസഹായതയില്‍
ഒരുതണല്‍വിരി
പകര്‍ത്താനാകാതെ
നഖങ്ങളാഴ്ത്തി
ഈ താഴ്വരയിലിങ്ങനെ

പച്ചപ്പിന്‍റെ
ഇത്തിള്‍കൂട്ടങ്ങള്‍
നിലതെറ്റിയടര്‍ന്ന്
പൊള്ളിമാറിയ
ശിരോപടലങ്ങള്‍

വെളുത്തകൂണുകള്‍
വിറങ്ങലിച്ചദേഹത്തിലേക്ക്
മരണകച്ചവിരിച്ച്

ഒരിഴുകിച്ചേരലിന്‍റെ
അവസാന നിമിഷങ്ങളിലേക്ക്
ഇന്ദ്രിയസുഖങ്ങളുറങ്ങുകയായി
അത്മാവെന്ന സ്ഥിരോണര്‍ച്ചിയെ വിട്ട്

ചിന്തകള്‍
അടുക്കിയെടുത്ത ചരിത്രം
ഇനിപറയുമായിരിക്കും
ഒരു യുഗാവശിഷ്ടത്തിന്‍റെ
മരക്കഷണങ്ങള്‍ മൗനമായ
വഴിയിടങ്ങള്‍