ജീവിതപൊയ്കയില്‍ ഞാനെന്നയോടത്തെ
തുഴയുവാന്‍ നീയെന്നുമെന്‍റെയൊപ്പം
ചുമ്മാകിലുക്കിയെന്‍ ചിന്തയെ നീയിനി
ചങ്ങലക്കെട്ടിലായ് ചേര്‍ത്തുവയ്ക്കൂ
ഹൃദയത്തിന്‍ പൂട്ടിട്ട കണ്ണികള്‍ നിന്നിലെ
വാക്കിന്‍ വിചാരങ്ങളായിടുന്നു
സ്വപ്നത്തില്‍ തീര്‍ത്ത മണികിലുക്കം
നിന്‍റെ പ്രണയത്തിനുള്ളിലുറഞ്ഞിടുമ്പോള്‍
അരമണിചിന്തിലെ അറിയാഞരക്കങ്ങള്‍
അഴിയാത്ത സ്വപ്നങ്ങളായിടുന്നു
കണ്‍മണികോണില്‍ നിറച്ച വികാരങ്ങള്‍
നിശ്വാസമായെന്‍റെ നെഞ്ചില്‍നിക്കേ
ചാരത്തുനീയെന്‍റെ തോളത്തുരുമിയാ
നെഞ്ചക സ്പന്ദനം ചേര്‍ത്തിടുന്നു
പിന്നെയും നീയെന്‍റെ പ്രേമമലരിനെ
ചുമ്പിച്ചു മെല്ലെയുണര്‍ത്തിയെന്നാല്‍
ചന്ദനചോപ്പുള്ള സന്ധ്യയില്‍ ഞാനൊരു
അമ്പിളികുഞ്ഞിനെ പെറ്റുനല്കാം
നക്ഷത്രകണ്ണുകള്‍ മിന്നിത്തെളിയുന്ന
കിങ്ങിണിക്കുട്ടനെ തന്നെനല്കാം
ഇങ്ങനെയോരോരോ സ്വപ്നങ്ങള്‍കണ്ടതിന്‍
മിഴികളില്‍കൂടെഞാന്‍ കണ്‍തുറക്കേ
ചാരത്തിരിക്കുന്നു എന്‍പ്രിയനാഥനും
ഉണ്ണിയെത്തന്നെയങ്ങോര്‍ത്തുകൊണ്ട്
ഇല്ല വരില്ലവന്‍ നമ്മളെക്കാണാനായ്
എന്നുമീ വീട്ടില്‍ തനിച്ചുതന്നെ
നമ്മളീ ലോകത്തില്‍ സ്നേഹിച്ചതൊക്കയും
നമ്മുടെയുണ്ണിയെത്തന്നെയല്ലേ
കവിളിലൊഴുകുമാ നിറമിഴിചാലുകള്‍
ഹൃദയത്തില്‍ത്തന്നെ പതിച്ചുവെന്നോ
അപ്പോഴവനൊരു മുത്തത്തെ നല്കാനെന്‍
മുരടിച്ച ദേഹത്തിനായതില്ല
ചലിക്കാത്തയുടലിലെ പ്രണയമാം‍നോവുകള്‍
നിശ്വാസമായിഞാന്‍ ചേര്‍ത്തുവയ്ക്കേ
സാന്ത്വനം നല്കുവാനപ്പഴായെത്തിയോ
സ്നേഹത്തിന്‍ നനവുള്ള നല്ലകാറ്റ്.
തുഴയുവാന്‍ നീയെന്നുമെന്‍റെയൊപ്പം
ചുമ്മാകിലുക്കിയെന്‍ ചിന്തയെ നീയിനി
ചങ്ങലക്കെട്ടിലായ് ചേര്‍ത്തുവയ്ക്കൂ
ഹൃദയത്തിന്‍ പൂട്ടിട്ട കണ്ണികള്‍ നിന്നിലെ
വാക്കിന്‍ വിചാരങ്ങളായിടുന്നു
സ്വപ്നത്തില്‍ തീര്‍ത്ത മണികിലുക്കം
നിന്‍റെ പ്രണയത്തിനുള്ളിലുറഞ്ഞിടുമ്പോള്‍
അരമണിചിന്തിലെ അറിയാഞരക്കങ്ങള്‍
അഴിയാത്ത സ്വപ്നങ്ങളായിടുന്നു
കണ്‍മണികോണില്‍ നിറച്ച വികാരങ്ങള്‍
നിശ്വാസമായെന്‍റെ നെഞ്ചില്‍നിക്കേ
ചാരത്തുനീയെന്‍റെ തോളത്തുരുമിയാ
നെഞ്ചക സ്പന്ദനം ചേര്‍ത്തിടുന്നു
പിന്നെയും നീയെന്‍റെ പ്രേമമലരിനെ
ചുമ്പിച്ചു മെല്ലെയുണര്‍ത്തിയെന്നാല്‍
ചന്ദനചോപ്പുള്ള സന്ധ്യയില്‍ ഞാനൊരു
അമ്പിളികുഞ്ഞിനെ പെറ്റുനല്കാം
നക്ഷത്രകണ്ണുകള്‍ മിന്നിത്തെളിയുന്ന
കിങ്ങിണിക്കുട്ടനെ തന്നെനല്കാം
ഇങ്ങനെയോരോരോ സ്വപ്നങ്ങള്‍കണ്ടതിന്‍
മിഴികളില്‍കൂടെഞാന്‍ കണ്‍തുറക്കേ
ചാരത്തിരിക്കുന്നു എന്‍പ്രിയനാഥനും
ഉണ്ണിയെത്തന്നെയങ്ങോര്‍ത്തുകൊണ്ട്
ഇല്ല വരില്ലവന്‍ നമ്മളെക്കാണാനായ്
എന്നുമീ വീട്ടില്‍ തനിച്ചുതന്നെ
നമ്മളീ ലോകത്തില്‍ സ്നേഹിച്ചതൊക്കയും
നമ്മുടെയുണ്ണിയെത്തന്നെയല്ലേ
കവിളിലൊഴുകുമാ നിറമിഴിചാലുകള്‍
ഹൃദയത്തില്‍ത്തന്നെ പതിച്ചുവെന്നോ
അപ്പോഴവനൊരു മുത്തത്തെ നല്കാനെന്‍
മുരടിച്ച ദേഹത്തിനായതില്ല
ചലിക്കാത്തയുടലിലെ പ്രണയമാം‍നോവുകള്‍
നിശ്വാസമായിഞാന്‍ ചേര്‍ത്തുവയ്ക്കേ
സാന്ത്വനം നല്കുവാനപ്പഴായെത്തിയോ
സ്നേഹത്തിന്‍ നനവുള്ള നല്ലകാറ്റ്.
No comments:
Post a Comment