Thursday 25 July 2013

ഒരു നോവ്

നാക്കിലതുമ്പിലരിയിട്ടു
തൊഴുതെന്‍റെ
അമ്മയ്ക്കുമുന്നിലായ്
കുമ്പിടുമ്പോള്‍

മിഴിചേര്‍ത്തമൗനമെന്‍
സ്മ‍ൃതിയിലിടംചേര്‍ന്ന്
അമൃതമാം അമ്മിഞ്ഞനല്കിടുന്നു

ഒരുവാക്കുപറയാതെ
ചിതചേര്‍ന്നസ്നേഹമെന്‍
വഴിയില്‍ വെളിച്ചമായ് നിന്നിടുന്നു

ഉടല്‍വിട്ട ചിന്തകള്‍
പറയും ചരിത്രമെന്‍
ചേരിത്തെരുവിലെ
ജീവിതങ്ങള്‍

ആരോകൊടുത്ത
കരുവിന്‍റെ തേങ്ങലായമ്മക്കു
മകനായ് പിറന്നുഞാന്‍
കരയവേ

ഉപ്പുവിയര്‍പ്പിന്‍
കണങ്ങളില്‍ തീര്‍ത്തൊരാ
നെഞ്ചിന്‍റെ നൊമ്പരം
എന്നില്‍ ചൊരിഞ്ഞവള്‍

വഴികള്‍ പിണഞ്ഞൊരീ‌
തെരുവിന്‍റെ സന്തതി
ഉയിര്‍ചേര്‍ത്തുവച്ചുവോ
രൗദ്രഭാവങ്ങളും

കരളില്‍ വിഷംചേര്‍ത്ത
സൗഹൃദപ്പടയുമായ്‌
തെരുവിലായ് താണ്ഡവം
ആടിമുന്നേറവേ

അടിതെറ്റിവീണൊരാ
കൊലച്ചുഴിക്കുണ്ടിലായ്
വിലങ്ങിന്‍ മണിചേര്‍ത്ത
പാഠമിരുട്ടിലായ്

തേങ്ങലിന്‍ ശബ്ദം
ഉയര്‍ത്താതെയന്നുമാ
നോവിലുറയുന്ന പ്രാണരിക്കവേ

അറിഞ്ഞില്ല‍ഞാനാ
ഹൃയത്തിന്‍സ്പന്ദനം
ആകെ മരവിച്ചു
കൂടുവിട്ടെന്നതും

1 comment:

  1. ഇനിയുമെത്രനാള്‍
    ഇങ്ങനെ കാത്തുകിടക്കണം
    അസ്ഥികള്‍ക്കിടയിലെ
    കുടുക്കുകള്‍ അഴിയാന്‍

    Good. Really good.

    ReplyDelete