Monday 29 July 2013

വയലിന്‍

ഞാന്‍ എന്‍റെ വയലിനില്‍
ആരുമറിയാതെ ഈണമിട്ടു
അതില്‍ നിന്നൊരു അരയന്നം
ആകാശത്തേക്കുപറന്നു

കനവുകള്‍ താണ്ടി അത്
ആകാശത്തിലെ 
വെണ്‍കൂടുകളിലേക്ക്

വഴിവിളക്കുകള്‍
കണ്‍ചിമ്മുന്ന
കടലോരത്തിലൂടെ
ഞാനെന്‍റെ വയലിനും
വലിച്ചിഴച്ചു നടന്നു

തിരകള്‍ വയലിനില്‍
പുതിയ ഈണങ്ങള്‍ കോര്‍ത്തു

ഒരു തിര എന്നെയും നനച്ചു
നനഞ്ഞപാദങ്ങളില്‍
കറുത്തതും വെളുത്തതുമായ
മണല്‍ത്തരികള്‍ നിരന്നു

ഇടയ്ക്ക്
അവയിലുണ്ടായിരുന്ന
അഭ്രമണികള്‍
കണ്ണുചിമ്മി ചുരുണ്ടു

ഞാന്‍ ആകാശത്തിലേക്ക് നോക്കി
അവിടെ നക്ഷത്രങ്ങള്‍
കടലിന്‍റെ ഓളപ്പരപ്പില്‍
കണ്ണാടി നോക്കുന്നു

ഇന്ന് തിര അധികമാണ്
ഞാനെന്‍റെ കൈയ്യിലെ
വയലിന്‍ കടലിലേക്ക്
ചുഴറ്റിയെറിഞ്ഞു

പിന്നെ പതിയെ
തിരയെനോക്കിയിരുന്നു
മുഖം മുട്ടുകള്‍ക്കിടയില്‍ പൂഴ്ത്തി
കൈപിണച്ച്

ആ ഇരുപ്പില്‍
ഒരു തിര,
അത് എന്നെയുംകൂട്ടി
കടലിന്‍റെ മടിത്തട്ടിലേക്ക്
ഞാന്‍ കൈകളയച്ചില്ല
മുഖമടര്‍ത്തിയതുമില്ല

ഒരു രാവിനുശേഷം
ഞാന്‍വീണ്ടുമാമാ കടപ്പുറത്ത്
അരുകില്‍ ഞാന്‍ വലിച്ചെറിഞ്ഞ
വയലിനില്‍ തിരകള്‍
സംഗീതം ചുരത്തുന്നുണ്ടായിരുന്നു

No comments:

Post a Comment