ഇന്നെന്‍റെ കര്‍ണ്ണങ്ങള്‍ കാത്തിരിക്കുന്നിതാ
കുഞ്ഞുമകളുടെ കൊഞ്ചല്‍ കേള്‍ക്കാന്‍
അകലെയാണെങ്കിലും എത്തുമവളെന്‍റെ
മുരടിച്ചകൈകളില്‍ തൂങ്ങിയാടാന്‍
ഏറെയവധികള്‍ ചൊല്ലിയവള്‍തന്ന
ദിവസമാണിന്നെത്തും തീര്‍ച്ചതന്നെ
ഊഞ്ഞാലുകെട്ടണം പൂക്കളിറുക്കണം
ഇന്നെന്‍റെ കുട്ടി വരുന്നതല്ലേ
കൊഞ്ചിക്കുഴഞ്ഞവള്‍ പാടുന്നപാട്ടുകള്‍
കേള്‍ക്കുവാനേറെ കൊതിവരുന്നു
ഉള്ളിന്‍റെ പത്തായകെട്ടിലായ് സൂക്ഷിക്കും
കഥകളവള്‍ക്കായ് പറഞ്ഞിടേണം
പാലിന്‍റെ മാധുര്യമേറുന്ന പായസം
കള്‍ക്കണ്ടം ചേര്‍ത്തങ്ങു വച്ചിടേണം
ഇറയത്തെതൂണിനെ ചാരിയിരുന്നുഞാന്‍
കനവുകള്‍ കണ്ടു മയങ്ങിപ്പോയി
ഓരോ കിനാവുകള്‍ കോര്‍ത്തമനസ്സിനെ
തട്ടിവിളിച്ചൊരു കുഞ്ഞുപൈതല്‍
കണ്ണുമിഴിച്ചുഞാന്‍ നോക്കുമ്പോളവളെന്‍റെ
മിഴികളില്‍ നോക്കി കുണുങ്ങിനിന്നു
വയറുവിശക്കുന്നു വല്ലതുംതന്നാലീ
കുഞ്ഞുവയറിന്‍റെ വിശപ്പുമാറും
നാടോടി ചൊല്ലിയ വാക്കിലുണര്‍ന്നുഞാന്‍
വറ്റും കറിയുമെടുത്തു നല്കി
സന്ധ്യയീ വീടിന്‍റെ മുറ്റത്തുനില്‍ക്കുന്നു
അവളുണ്ടുകഴിയുവാനെന്നപോലെ
ആര്‍ത്തിയാല്‍ ഉണ്ണുന്ന അമ്മയും കുഞ്ഞുമീ
കാത്തിരിപ്പിന്‍റെ വിരുന്നുകാരോ
എന്നാലവള്‍ക്കുള്ളതാണീ പുതുവസ്ത്രം
കുഞ്ഞുങ്ങളെല്ലാമിന്നൊന്നുതന്നെ
പുഞ്ചിരിതൂകുന്ന പാല്‍മണിചുണ്ടുകള്‍
പുള്ളിയുടുപ്പിനെ ചേര്‍ത്തുവയ്ക്കേ
ഒരു കൊച്ചുസ്വപ്നമെന്‍ ഹൃദയത്തിലിറ്റിച്ച്
അകലേക്കു പോകുന്നു കുഞ്ഞുമേഘം
അവള്‍തന്ന ചെ‌‌ടിയിലെ നൊമ്പര പൂവുകള്‍
പൊഴിയുവാനിനിയെത്ര നാളുവേണം
സമയമാം കുഞ്ഞുങ്ങള്‍ ഘടികാരവഴിയിലായ്
ഇഴഞ്ഞിഴഞ്ഞോടുന്നു മെല്ലെമെല്ലെ
ഞാനുമെന്‍ പൂക്കളും വഴിയിലുറങ്ങുന്നു
വാടിത്തളര്‍ന്നൊരു കുഞ്ഞുപോലെ
കുഞ്ഞുമകളുടെ കൊഞ്ചല്‍ കേള്‍ക്കാന്‍
അകലെയാണെങ്കിലും എത്തുമവളെന്‍റെ
മുരടിച്ചകൈകളില്‍ തൂങ്ങിയാടാന്‍
ഏറെയവധികള്‍ ചൊല്ലിയവള്‍തന്ന
ദിവസമാണിന്നെത്തും തീര്‍ച്ചതന്നെ
ഊഞ്ഞാലുകെട്ടണം പൂക്കളിറുക്കണം
ഇന്നെന്‍റെ കുട്ടി വരുന്നതല്ലേ
കൊഞ്ചിക്കുഴഞ്ഞവള്‍ പാടുന്നപാട്ടുകള്‍
കേള്‍ക്കുവാനേറെ കൊതിവരുന്നു
ഉള്ളിന്‍റെ പത്തായകെട്ടിലായ് സൂക്ഷിക്കും
കഥകളവള്‍ക്കായ് പറഞ്ഞിടേണം
പാലിന്‍റെ മാധുര്യമേറുന്ന പായസം
കള്‍ക്കണ്ടം ചേര്‍ത്തങ്ങു വച്ചിടേണം
ഇറയത്തെതൂണിനെ ചാരിയിരുന്നുഞാന്‍
കനവുകള്‍ കണ്ടു മയങ്ങിപ്പോയി
ഓരോ കിനാവുകള്‍ കോര്‍ത്തമനസ്സിനെ
തട്ടിവിളിച്ചൊരു കുഞ്ഞുപൈതല്‍
കണ്ണുമിഴിച്ചുഞാന്‍ നോക്കുമ്പോളവളെന്‍റെ
മിഴികളില്‍ നോക്കി കുണുങ്ങിനിന്നു
വയറുവിശക്കുന്നു വല്ലതുംതന്നാലീ
കുഞ്ഞുവയറിന്‍റെ വിശപ്പുമാറും
നാടോടി ചൊല്ലിയ വാക്കിലുണര്‍ന്നുഞാന്‍
വറ്റും കറിയുമെടുത്തു നല്കി
സന്ധ്യയീ വീടിന്‍റെ മുറ്റത്തുനില്‍ക്കുന്നു
അവളുണ്ടുകഴിയുവാനെന്നപോലെ
ആര്‍ത്തിയാല്‍ ഉണ്ണുന്ന അമ്മയും കുഞ്ഞുമീ
കാത്തിരിപ്പിന്‍റെ വിരുന്നുകാരോ
എന്നാലവള്‍ക്കുള്ളതാണീ പുതുവസ്ത്രം
കുഞ്ഞുങ്ങളെല്ലാമിന്നൊന്നുതന്നെ
പുഞ്ചിരിതൂകുന്ന പാല്‍മണിചുണ്ടുകള്‍
പുള്ളിയുടുപ്പിനെ ചേര്‍ത്തുവയ്ക്കേ
ഒരു കൊച്ചുസ്വപ്നമെന്‍ ഹൃദയത്തിലിറ്റിച്ച്
അകലേക്കു പോകുന്നു കുഞ്ഞുമേഘം
അവള്‍തന്ന ചെ‌‌ടിയിലെ നൊമ്പര പൂവുകള്‍
പൊഴിയുവാനിനിയെത്ര നാളുവേണം
സമയമാം കുഞ്ഞുങ്ങള്‍ ഘടികാരവഴിയിലായ്
ഇഴഞ്ഞിഴഞ്ഞോടുന്നു മെല്ലെമെല്ലെ
ഞാനുമെന്‍ പൂക്കളും വഴിയിലുറങ്ങുന്നു
വാടിത്തളര്‍ന്നൊരു കുഞ്ഞുപോലെ
No comments:
Post a Comment